- نادره کار (دِ رَ / رِ)
کسی که کار بی مانند یا بسیار عجیب کند. (فرهنگ نظام). کننده کارهای خارق عادت و صانع قابل. (ناظم الاطباء). آنکه از وی کار نادر و غریب به وقوع آید. (آنندراج)
معنی نادره کار - جستجوی لغت در جدول جو
- نادره کار
شگفتی آفرین کسی که کارهای عجیب یابی مانند انجام دهد
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
کسی که پیشه اش ساختن اشیا و ظروف از نقره است، نقره ساز، آنکه اشیا و ظروف را آب نقره می دهد
(نَ رِ / رَ)
لغت نامه دهخدا
عبدالله بن محمد بن احمد حسینی نیشابوری، ملقب به جمال الدین و مشهور به نقره کار، از ادیبان و فاضلان قرن هشتم هجری قمری است و به سال 776 هجری قمری درگذشته است، او راست: شرح تسهیل، شرح شافیۀ ابن حاجب، شرح منارالانوار نسفی، العباب فی شرح اللباب در نحو. (از ریحانه الادب ج 4 ص 228). رجوع به کشف الظنون و معجم المطبوعات ص 775 و الدررالکامنه ج 2 ص 286 شود
(نَ کَ دَ / دِ)
لغت نامه دهخدا
ناآزموده. ناشی. نامجرب. بی تجربه. (یادداشت مؤلف). مقابل کرده کار.
- امثال:
نکرده کار را مبر به کار
- امثال:
نکرده کار را مبر به کار
(دَ / دِ)
لغت نامه دهخدا
آنکه کار سادگان و ساده رویان دارد. بیریش. مأبون. تاز:
ساده زنخدان بدم و ساده کار
ساده نمک بودم و ساده شکر.
سوزنی.
، یک نوع از زرگری. (ناظم الاطباء)
ساده زنخدان بدم و ساده کار
ساده نمک بودم و ساده شکر.
سوزنی.
، یک نوع از زرگری. (ناظم الاطباء)
(رَ / رِ)
لغت نامه دهخدا
محبوب شوخ و شنگ. دربرهان بهمین معنی آمده، بر وزن لاله زار بی شاهدی و صاحب فرهنگ رشیدی شاهد ذیل را آورده است:
چو شاپور آمد اندر چارۀ کار
دلم را پاره کرد آن پارۀکار.
نظامی.
و پیداست که پارۀ کار را باید به اضافه خواند نه بر وزن لاله زار
چو شاپور آمد اندر چارۀ کار
دلم را پاره کرد آن پارۀکار.
نظامی.
و پیداست که پارۀ کار را باید به اضافه خواند نه بر وزن لاله زار
قریۀ ادره کان، قریه ای بمسافت کمی در شمال مرو است
(کَدَ / دِ)
لغت نامه دهخدا
آنکه بر حقیقت کار هیچ اطلاعی نداشته باشد. (آنندراج). آنکه کاردان و کارآزموده و تجربه کار نباشد. (ناظم الاطباء). ناآزموده. نامجرب. کارناکرده. نکرده کار. ناشی. ناوارد به کار:
چسان کار بگشاید از روزگار
به ناکرده کاری فتاده ست کار.
ملاطغرا (از آنندراج).
- امثال:
ناکرده کار رامبر به کار
چسان کار بگشاید از روزگار
به ناکرده کاری فتاده ست کار.
ملاطغرا (از آنندراج).
- امثال:
ناکرده کار رامبر به کار
(دَ زَ)
لغت نامه دهخدا
زیرک. هوشیار. عاقل. بافراست. عالم. فاضل. آگاه. واقف بر کارهای عجیب و بر چیزهای پنهانی و غیبی. (ناظم الاطباء)
آنکه کار سادگان و ساده رویان دارد بیریش امر، نوعی زرگری ساده و بی پیرایه
آنکه کار آزموده و مجرب نیست بی تجربه ناشی: چسان کار بگشاید از روزگار بنا کرده کاری فتا دست کار
نقره سازی. عمل و شغل نقره ساز. کسی که اشیا وظروف نقره سازد نقره ساز، کسی که اشیا و ظروف را آب نقره دهد مفضض
ناپرهیزکار ناپارسا: زدستان زن هردوناترس کار روان باخردنیستش سازگار. (گرشا) مقابل ترس کار
یگانه لان خاستگاه یگانگان محل پیدایش نوادر: چه جای مکان است و چه سودای زمانست ای هر دو شده از دم تو نادره لانی. (دیوان کبیر)
بی تجربه نامجرب: تو برنایی و نوز نادیده کار چو خواهی که یابی بر از روزگار... (شا. لغ)
انجام دادن کارهای عجیب یابی مانند. نادره گفتار. آنکه گفتارش پسندیده و مشحون از لطیفه هاونکته هاست: آنکه درطرز غزل نکته بحافظ آموخت یار شیرین سخن نادره گفتار من است. (حافظ)
بی تجربه، تازه کار، مبتدی، نامجرب، نوپیشه، نوکار
متضاد: مجرب
متضاد: مجرب